Caddeler sessiz, gece karanlık

Bu şehrin köpekleri bile havlamıyor artık.

Nerede karıncaları, kuşları, böcekleri

Onlar mı, biz mi onları bıraktık.

..

Gülen yüzler asılmış, gergin, maskeli

Akrabalar dargın, komşuluk bitmiş.

Kapılar kapalı duvarlar sessiz

Nerede karanfilli, sardunyalı cumbalı evler?

Nerede birbirini görmeden duramayan;

Komşu “ Fahriyeler?”

...                                                                                                          

Ne ezan ne de çan sesi var şimdi duyulan,

Nerede orta oyunları, Karagözler-Hacivatlar;

“Hayali küçük Ali’ler!”

Nerede o eski ramazanlar

Elinde tespih, ramazan topu bekleyen

O nur yüzlü ihtiyarlar?

Ne değişti kim değiştirdi bu yüzleri,

Bu sevgileri.

Kim taktı perdelere ev, ev hüzünleri!

Mektuplar gelirdi allı pullu, pulları ıslak

Postacılar yorgundu yükleri ağır,

Alınları terli, saçları ak.

Nerede o rengârenk kâğıtlara yazılmış kokulu mektuplar,

Kartpostallar, telgraflar?                                                          

Kara tren yine nerede takıldı kaldı

Kimse sormuyor birbirinin hatırını, yasını

Takvimler mi değişti bizler mi?

Anılarda mı kaldı, yoksa terk mi etti sevgiler.

Nerede o unutkanlık;

Bir ışık bile yok, pencerelerde artık!

Belli ki sonbahar vaktinden önce gelmiş perişanlığa…

Vah !. Vah sevgiler. Her çeşidinden vah insanlık!

Ne yazık ki bütün bu iyilikler, güzellikler,

Bizleri ne çabuk terk ettiler,

Ne de çabuk terk edildiler…

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.