150

Son/bahar akşamında kaybedince yönümü
Anladım sonsuzluğa uzanan yol benimki
Boşlukta koşuyorum görmüyorum önümü
Ahval-i meçhul olan garip bir hal benimki

Dağılmış dört bir yana hüzünler sıra sıra
Sırdaş olmuş gözlerim yaşlarla dura dura
Kahreden kara taşı göğsüme vura vura
Em diye yaralara sardığım bal benimki

Kendi kendime uzak ben bana yabancıyım
Bu dünya bir han ise bende garip hancıyım
Yıkılmış bir çınar da dinmeyen bir sancıyım
Köküne veda etmiş kurumuş dal benimki

Sanki ufkuma dargın güneş yüzünü asmış
Gözde yaş çağladıkça hırçın dalgalar susmuş
Sel almış bedenimi deniz bağrına basmış
Kıyısız deryalarda su almış sal benimki

Karşımda duruyorken ölümün soğuk yüzü
Son nefesi beklerken ecelle kestik sözü
Beden canlı velâkin ruhta kaybettim özü
Yabancı omuzlarda taşınan sal benimki

Bad-ı Saba

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
150