Siyah Bir Güldü Kefen…

Gün bitti güneş gizlendi karanlığa,
Suskun bir gölgeydi gece.
Sıkışıp kalan bir kitap arasında,
Sensizliğe yazılan bir şiirin,
En olmadık anında,
Siyah bir güldü son satıra noktayı koyan imzasıyla!..

Yaprak yaprak dökülüyordu hazan,
Kokusunu bırakıp rüzgâra,
Dudaklarda gizli bir öpüş,
Sessizliğin ızdırabıyla;
Hüzün düşerdi nefese,
Sözlerin bittiğinde,
Siyah bir güldü gözlerin gözlerime değdiğinde!..

Acı mıydı,
Yoksa bitimsiz bir sancımı?
Belki de
Yitik bir düştü avuçlarda kalan,
Dikeniydi apansız sol yana batan,
Siyah bir gül dü yara sürekli kanayan!..

Mutluluk gözlerine adanmaktı,
Ömür ayak dibine;
Hüznü eşkıyaydı zaman
Yarım yamalak bir seyirde
Vuslat mahşerde,
Siyah bir güldü kefen ellerinle giydirilen!..