Küpeştede bir yosma                                                               

El salladı yavuklusuna.

Kavuşanlarda ki sevinç

Ayrılanlarda ki hüzün

Her seferinde

Düğüm, düğüm

Takılı kaldı boğazıma!

Yoruldum dostlarım;

Boğuldum

Usandım

Nefret ettim

Denizlerden, limanlardan.

Dalgalı bu denizde

Koca koca gemileri tutmaktan.

İşi biten dönmedi

Gitti gider…

Kalırsın yalnız başına

Gidenlerden bir acı çığlık kalır

Yarınlarına!

Bir de isim takarlar mı sana:

“Baba!”

“Palamarın Babası!”

Baba tutar bırakmaz ya

Emanetini, yavrusunu

Geçirseler de boynuna halat.

Her giden geminin

Babası olmak zormuş meğer!

Her giden gemi

Ayrılık vakti geldiğinde

Babasının boynunu bırakmaz,

Çözülmek istemez “Palamar!”

Sevgiyi, vefayı öğrenmiştir

Çünkü ondan!

Ama dinlemezler ki, çekerler sulara

Ayırırlar babasından!

Zordur ayrılık, yalnızlık vesselâm,

Geceler soğuk, ıslak

Yaşanmaz tek başına.

El sallar bir sahilde bir yosma,

Açık denizlere giden bir gemiciye

Düşer bir damla yaş gözlerinden

İskele Babasına!..

2.12.2022/İzmir

Palamar; ”Gemileri iskeleye bağlayan halat”

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.