Küpeşteden bir yosma                                                      

El salladı yavuklusuna!

Kavuşanlardaki sevinç

Ayrılanlardaki hüzün

Düğüm, düğüm boğazımda;

Yoruldum dostlarım

Boğuldum

Usandım

Nefret ettim

Dalgalı bu denizde

Koca koca gemileri tutmaktan!

İşi biten dönmedi

Gitti gider…

Kaldım mı yalnız başıma,

Gidenlerden bir acı çığlık kaldı

Yarınlarıma!

Bir de isim taktılar mı bana:

“Baba!”

Palamarın Babası.

Baba tutar bırakmaz ya

Emanetini, yavrusunu!

Arılık zamanı gelmiştir;

Babasının boynuna dolanır “Palamar”

Zordur ayrılık, yalnızlık!   

Geceler soğuk, ıslak.

Yaşanmaz ki tek başına.

.

El sallar bu sahilde bir yosma,

Açık denizlere giden bir gemiciye.

Düşer bir damla yaş gözlerinden

İskele Babasına!

7.10.2022/İzmir

Palamar; ”Gemileri iskeleye bağlayan halat”

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.