Yanmış yakılmış bir ağaç gibiyim

Dalları, yaprakları kavrulmuş

Köklerini toprak terk etmiş

Yalnız, tek başına

Kurt yemez

Kuş konmaz

Yağmur değmez

Bekliyorum seni

Gel kaldır…

Sancılı sarı sıcaklar

Buğulu bulutlar başımda

Yandı yok oldu

Sincaplarım

Kuşlarım

Umutlarım.

Yarım kaldı sevda türkülerim,

Kuşlarımın gagasından

Döküldü beklediğim baharım.

Kahroldu zamanım ,

Yok oldu hayalimdeki doruklarım.

Kör olası hoyrat bir el

Bak nasıl bu hale getirdi bizi

Nasıl ayırdı yeşilinden rengimizi

Acımasız bir alev

Yok oluşumuzu körükledi…

Şimdi yeni baştan

Bir diriliş gibi soyutlanıp

Sanki fırlamışız topraktan

Dalsız, yapraksız, kavruk

Çırılçıplak

Yeniden doğmuşuz

Sımsıkı sarılmışız bedduamıza

Bırakmamışız avuçlarımızdan

Bir yanardağın külleri altında,

Sanırsın “Pompei harabelerindeyiz!”

Canlıyız..Dipdiriyiz!

Derler ya hani;

“Ağaçlar Ayakta Ölür!” diye

Hadi gel bekliyoruz;

At üstümüzden, deşele, bu menfur külleri

Kim bilir belki de yeniden canlanır

Yakalarız bir hiç uğruna

Gidenleri !..

 

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.