Gelgitlerin dövdüğü düşünceler hakimiyetinde, tedirginim. Kararsızlığın sönük ışığında seçemiyorum kendimi, belirsiz ve silik duygular. Aklın anlam karmaşasında kaybolmuş bir haldeyim.

Olur ya da olmaz, siyah beyaz gibi net ama gidip gelmekteyim evet hayır kapılarına ve çarpmaktan biraz daha çökmekteyim yavaş yavaş!

Nedenler sorgulamasında bağlı elim kolum. Cevabını bildiğim ama veremeyeceğim sorularla dövüyorum zihnimi, zihnim bana yabancı. Doğrular veriyorum vicdanıma aklım geriliyor kasılmaktan, ölesim geliyor! Dört belirsizlik arasındayım, toplasan olmaz, çıkartsan olmaz, çarpsan hiç olmaz bölünmezliğimi.

Üst üste örülmüş hayal kırıklıklarında bencil ve alaycı bir tebessümden küçük bir gülümseme sızıyor eski huzurdan kalma. Ayak sesleri deliyor kimsesizliğimin sükunetini, kendime gelirken.

Bir nefeslik durgunluğu çok gördü zaman. Kesik elim ayağım, kalbimden sızıyor son umut, her yere yalnızlık akmış. Ayaklarım değmiyor yere çekilirken çaresizliğe ve benim, canım yanıyor bir bedende çok kişi olmaktan. Gözlerime bağlı pişmanlıktan yarım yamalak görüyorum kendimi.

Görmezden gelinmeye alışmak çökmüşlüğü doğurur ağır sancılarla. Çok şey değil istediğim ödediğim bedele karşı! Sadece insanım. Ne eksik ne fazla, olduğum gibiyim, ne diyeyim ben benim! Öksüz sözlerin sessiz feryadını duyuyorum, kalbim sızlıyor. Duyan yok mu? Akıldan gelenler ulaşmaz ruha! Uykusuz gecelerin sabahında kucaklıyorum geleni, susuz kaldım.

Çölde bir bahçıvanım ben, elimde çiçekler. Yağmurun sesi yok, çiçekler kimsesiz ve solgun. Yağmur yağmıyor buralara! Çok şey değil istediğim, biraz toprak, biraz su. Sevgiyle ekecektim kendimi, sevda içimde yarım kaldı.

Sözlerim ulaşamıyor muhatabına. Neden buluşamadık, vardık oysa! Kıble aynı olmayınca, secde olamıyormuş yan yana, anladım! Söylenmiş olsun diye söylenen, yapılmış olsun diye yapılan her şey soğuk ve sönük. Ateş yoksa, taş dönüşmez toprağa!

Yılgınlığın ortasında umutvarım kalbimde hüzünler. Dünyanın içi dışına çıksın artık, yaklaşacaksa güneş ne duruyor? Parçalansın dağlar aşkla ve hayat yeniden başlasın, ne kadar öksüz söz varsa ulaşsın ruha! Yağsın yağmur son hızla. Islanmak canıma rahmet son anımda.

Sözlerin arasında kalanım ben, sadece insanım yağmur bekleyen.

ozkangunal@ozkangunal.com

https://www.ozkangunal.com/

Tel: 0536 380 79 54

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.