Anılarımda kaldı;

Kollarının sıcaklığı

Yanaklarımı ıslatan öpücüğün

Ağlarken gözyaşlarımı silen parmakların

Şefkatli sözün,

Bir o kaldı bende özlediğim!..

Elinde yarısı içilmiş çay bardağı

Öksüz öğrencilerine diktiğin giysi

Üzerinde saplı kalmış iğnesi

Ta yüreğimde bir ucu

Halen hissettiğim!

Daha on yaşında bir çocuktum o zamanlar.

Karanlıktan korkardım

Yalnızlıktan korkardım

Ala sulu bir kar, soğuk mu soğuk

Herkes yuvasına çekilmişti

Köpekler bile havlamıyordu artık

Ben avaz, avaz sokaklarda tek başıma…

Çoraplarla fırlamıştım karanlığın tam ortasına.

Ağlayarak koşuyordum Doktor bulmaya!

Ah… O faydasız saatlerim…

Feryadım… Canhıraş gözyaşlarım!..

Nasılda kayıp gidiyordu avuçlarımdan

Tadına daha doyamadığım ömrün!

Nasılda çaresizdim o gün!..

Nasıl dolayacaktım bu kuşağı belime

Sensiz… Kimsesiz... Üzgün!

Sen gideli yarım asrı geçti Annem;

İnsan yüreğine bu acı sığmaz derdim

Ne kadar da genişmiş bu yürek dedikleri şey

Ne acılar ne mutluluklar yüklendi

Yenilir yutulur gibi değil!

Gözlerinden okunurdu sevinci yüreğinin,

Gözlerimden süzülür şimdi anılarda kalan

Çilekeş ömrün!

Şefkatin- Merhametin – Ya Vefan…

İçimizden silinir giderdi ne yapsan…

Sevgin tarif edilmez ki;

Saf ve temizsin, sütün Azizdi bir tanem.

Hakkını helal et

Affet beni ANNEM!..

..

8.5.2016

“Anneler günü” anısına!

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.