İnsan var,
Bir gün katlanmak bile “zor” olur,
İnsan var,
Bir günü bir ömre “bedel” olur…
İnsan var,
Dostluğu bile “yalan” olur,
İnsan var,
Güvenecek “dağın” olur…
İnsan var,
İnsanla “ziyan” olur.
İnsan var
İnsanla “var” olur…
İnsan var,
Gölgesi bile “yük” olur.
İnsan var,
Varlığıyla “güç” olur…
İnsan var,
İnsan için “dert” olur.
İnsan var,
İnsan için “ilaç” olur…
İnsan var,
Yanında “diken” olur.
İnsan var,
“Yokluğu “çeken” olur…
İnsan var,
İnsan da “hiç” olur.
İnsan var,
İnsan da “güç” olur…
İnsan var,
Bir sözüyle “kış” olur.
İnsan var,
Bir gülüşüyle “bahar” olur.
İnsan var,
Yüzüne güler “düşman” olur,
İnsan var
Yüreğine güler “aşk” olur…
İnsan var,
Yuvanı “yıkan” olur.
İnsan var,
Yıkıntıda “yuvan” olur…
İnsan var,
Rahat yaşamana “engel” olur.
İnsan var,
Yaşam yolunda “ışığın” olur…
İnsan var,
Sessizliği bile “dert” olur.
İnsan var,
Her sözünde “mert” olur…
İnsan var,
Gündüz bile “karanlık” olur.
İnsan var,
Karanlıkta “ışığın” olur…
İnsan var,
Bir an katlanmak “zor” olur.
İnsan var,
Beraberliğe bir ömür “yetmez” olur…
İnsan var,
Aynı evde “hatırlanmaz” olur,
İnsan var,
Bir ömür “unutulmaz” olur…
İnsan var,
Adı kanını “donduran” olur.
İnsan var,
Adı yüreğini “eriten” olur…
İnsan var,
Gölgesi insanı bunaltır,
İnsan var,
Varlığıyla insanı rahatlatır…
İnsan var,
İnsan için külfettir,
İnsan var,
İnsan için nimettir…
İnsan var,
Sözleriyle içini karartır.
İnsan var,
Sözleriyle bile şifa dağıtır…
İnsan var,
Dualarda adı anılır,
İnsan var,
Ölüsünde göbek atılır…
İnsan var,
Düşmemen için dua eder,
İnsan var,
Düşmeni dört gözle bekler...
İnsan var,
Gücüne secde edilsin ister,
İnsan var,
Dünya da özgürce yaşamak ister…
İnsan var,
Menfaati için dostunu “eker…”
İnsan var,
Dostuna göğsünü siper eder.
İnsan var,
Yaşarken şaibe çıkarır,
İnsan var,
Ölürken bile “iz” bırakır…
Görünen o ki:
Günümüzde,
“İnsan olan” insan,
Her yüze aldanıp,
Her söze güvenmemeli…