(Babama)

Adam olduk, sanıyorduk.

Yitirdik adamlığımızı sende.

Delikanlı sanırdık kendimizi.

Sayendeymiş, sayende.

.

Ne tuhaf yaşarken farkında olamamak,

Senin adamlığının.

”Adam gibi adam olmalı” derdin hep.

Ve sen adam gibi adamdın.

.

Varlığın beynimde ateş,

Yokluğun kalbimde kormuş.

İsyan ettiğim olmuştu varlığına,

Oysa yokluğun ne kadarda zormuş.

.

Çok az konuşurduk seninle,

Ne kadar çok şeyi paylaşmışız.

Zor olduğunu bilirdim seninle yaşamanın,

İkimiz ne güzelde anlaşmışız.

.

“Adam gibi olmalı, adam gibi ölmeli” derdin.

Adam gibi oldun, adam gibi öldün.

Lazımdın sen bize reis,

Neden öldün be ya? Neden öldün?

.

Adamdın sen, ömürdün, gönüldün.

Toprakların altına gömüldün.

Hep ileriyi görürdün.

Ziyan zebil olacağımız gelmedi mi aklına?

.

Sen bizim kusurumuza bakma reis.

Acımız dayanılmaz, acımız büyük.

Sen söyle be reis,

Sensiz nasıl taşınır bu yük?

.

Biz senin varlığına alışmıştık.

Yokluğun gırtlağımıza çöktü.

Yeni yeni hayatına katılmıştık.

Gözümüz yaş, gönlümüz içimize kan döktü.

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.