Sabahın seherinde geceyi kovarken, ilk ışıkla açtım gözlerimi. Yelkovan, sana gelmiş durmuş gibi aklımdayken sen, midemin çığlıklarını duydum aynı anda. Açtım! Dünden kalma hem de... Evet, bir taşla iki kuş vurma vakti geldi. Nedensiz, hiç oyalanmadan fırladım çıktım evden, aklımda sen olsan da, midem daha yakındı o an bana. İlk onun sesini kesmek lazımdı ve gereği yapıldı. Kuşun kolayıydı bu vuracağımız. Asıl ikincisi önemliydi. Hızlı ve konforlu olmalıydım otobüsten. Kıyaslama götürmez özel olmalıydı, müziği kendi sesinden seçmek lazımdı belki de. Fark yaratmalısın oğlum, kolay mı dünya güzeline eşlik etmek bu saatte? Göz göze gelip, yüreğe akarken ''Günaydın'' demek..
Düşünsene... Güne böyle güzel bir başlangıç yapmak, çay içmek birlikte, koparmak simidin ucundan, ellerine dokunmak çaktırmadan, gülmesine şahitlik etmek, arkasından sessiz, içten, kimseler duymadan çığlıklar atmak, ''Seviyorum yaban güzeli!'' demek kaç kişiye nasip olur ki? Tılsım da orada...
Belli ki; mutlu olmak istiyorsan, mutlu edeceksin arkadaş!
Emek vereceksin, değer kıymet bileceksin!
Güveneceksin, kendine güvendiğin kadar...
Bugün güzel bir gün olacağı sabahından önce, gecesinden belliydi, senliydi...