Arar bazen,
Unutmuş gibi yaptıklarını insan.
O öpülesi elleri yok şimdi,
Taranası saçları yok..
En çok yandığım nedir bilir misin?
En çok özlediğim?
Kokusu...
Ne gariptir insan;
Varken sıradan sanırsın,
Dünya telaşına kanarsın,
Yokken, diyar diyar ararsın..
Şimdi,
Ne elleri var,
Ne saçları,
Ararsın...
Mezarını koklarsın, olmaz,
Resimlerine bakarsın, olmaz,
Hatıralarda arasın,
Dokunduğu yerlere, oturduğu koltuğa,
Hepsi yabancı olmuş,
Hepsi,
Yalancı..
Sadece kendini kandırırsın,
Bilirsin ki yok,
Bilirsin ki olmayacak,
Bilirsin ki gelmeyecek,
Duymayacak, görmeyecek,
Ama gene de ararsın..
Özlersin, yanarsın, susarsın,
Düşer boynun sol yana,
İsterse yağmur yağsın,
Ve yarın, gene ararsın..