"Umut fakirin ekmeği" diyor atalarımız.
Doktorum da "ekmeği azalt" diyor...
Deme doktorum deme; fakir büyüdüm ben, ne kadar ekmek, bana o kadar umut ekmek...
Umut ekili vicdan tarlalarımızda...
Ve bir gün ayçiçeği kafaları gibi kaldıracağız başlarımızı..
Mustafa Kemal Atatürk'ün ve Cumhuriyetin aydınlığının farkına varacağız ve kaldığı yerden alıp devrimlerini tamamlayacağız.
Yeni devrimlerin tohumlarını yurdumun bereketli topraklarına atacağız...
Biliyoruz ki; bütün bunları yapabilecek kudret atalarımızın emaneti damarlarımızda akan asil kanda mevcuttur.
Bu toprakların bütün insanlarının damarlarında akan kanları asildir.
Burası medeniyetler beşiği Anadolu...
Bizler de Anadolu'da kurulmuş olan son medeniyet olan Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin vatandaşlarıyız.
Bu gurur hepimize yeter. Tabii ki sorumluluğumuzun da bilincindeyiz...
...
Gittikten sonra anlaşılıyor insanın kıymeti.
Ne diyordu Yaşar Kemal;
"O iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler"...
Her zaman aklımızda "akşam yemeğinde üzüm hoşafı ile kuru ekmek yiyerek sabah aç karnına bir dakika sonra öleceğini bildiği halde mevziden düşmana taarruz eden on beş yaşındaki çocuklar", gönlümüzde onların gönüllerinde olduğu gibi vatan, millet ve bayrak aşkı olmalı...
Bir de Atatürk Aşkı olmalı;
Büyük Önder Atatürk,
Ulu Önder Atatürk,
Gazi Mustafa Kemal Atatürk,
Dünya Lideri Atatürk aşkı olmalı gönüllerimizde.
...
İyi ki Senin Çocukların,
Senin Askerleriniz!..
Ruhun şad olsun;
"Türkiye Cumhuriyeti, ilelebet payidar kalacaktır!..
Ve senin Askerlerin,
"Benim Cumhuriyet'im, Cumhuriyet tepeden tırnağa benim, ben..."
Diye ebediyyen haykıracaktır.