Öncesi
Sesini yitirir bu kent
Sonra
Sokaklara dağılır yokluğun
Kar boran buralarda yıllar
Ömrüm
Ölürüm.
Gittin
Bedavil'in ey kavil
Hak'ı değildir zaman-ı sülietin.
Sonralar alışır
Ömrüm.
Ömrün
Kentleri ve kederleri değişir
Hep yorulan, vurulan, vuruşan çıkar
Çatışır kavgalarda kan
Hayatın orta yerinde yokluğun yaşar.
Ömrüm
Öksüzüm!
Bir elmanın yarasıyım
Buralarda yaralı, yanlış, yalnız yaşarım.
Sonraların
antreleri,
Ölümün boşluğuna saplanır
Nabzında atar yokluğun
Ömrüm !
Gülmeye gün kalmayan sirenler çalar
Aşkların
Darmadağın coğrafyaları sesinde tanırım.
Buraların avlularında
Volta atar mevsimler
Buraların maltasında
Yokluğunun gençliği çürür
Ömrüm!
Hangi ölümün sesinde susturulur
düşlerimiz
Ömrüm !
Yokluğuna sarılır uyurum.