Evet, uzun zamandır bir şeyler yazmıyordum.
Açıkçası içimden de gelmiyor.
Öyle bir zamandayız öyle şeyler yaşıyoruz ki, kendi adıma hiçbir şeyden zevk alamaz oldum.
Bunların içinde futbolda var. Seyircisiz olması zaten için görselliğini bitirmiş durumunda.
İnsanlar ekmeği ile korona virüs arasında sıkışmış durumda. Tatsız bir hayat yaşamaya başladık. Buna da şükür demek lazım orası ayrı ama insanlık her şeyden kaçar olmaya başladı.
İşler böyleyken Bursaspor da bu süreçten en çok zarar alan kulüpler arasına giriyor. Çünkü ister süper lig olsun isten TFF 1. Lig olsun ortalama 14-15 bin taraftar karşısında oynayan Bursaspor hem gelir anlamında hem de destek anlamında çok şey kaybetmektedir.
Zaten zor günler geçiren Bursaspor’da bu nedenlerden dolayı uzun süre sular durulmayacak gibi gözükmektedir. Elektrik parası, su parası, diğer ödemeler derken hep gündemde borçlu Bursaspor oluyor.
Ortam böyle iken yok golü kim atmış yok ofsayt vardı yok gençler yetersiz yok hoca oyunu okuyamıyor şeklinde yazıp konuşmak gelmiyor insanın içinden. Takımı eleştirmeye kalksak en kolayı zaten o.
Ama unutmamak lazım kadromuzdaki 15 futbolcu kardeşimiz 20 yaş altı sokağa çıkma kısıtlamasına takılıyor. Özel izinle maça çıkan çocuklar bunlar. Neyini eleştireceğiz.
Hamle hatasını mı?
Doğru yerde durmamasını mı?
Güçlerinin yetersiz olduğunu mu?
Evet, elimizdeki imkân ve para bu kadroya ve hocaya yetiyor. Hatta elimizdeki imkânlar içinde para zaten hiç yok. Parasız ancak bu kadar oluyor. Şahsi görüşüm 3-4 yıl süper lig bize çok uzak. Uzun süre TFF 1.ligde “Tatsız Hayat” yaşamaya devam edeceğiz.
Ama biz değil miyiz sesimizin çıktığı kadar “Amatöre düşsen bile, terk eden kahpe olsun” diye bağıran.. İşte o yüzden terk etmeyeceğiz.
Çünkü “BU ŞEHİR BİZİM, BU TAKIM BİZİM…”