Kiminin elinde para, kiminin elinde makam, kiminin elinde kalem, kiminin elinde silah var... Bu gücün acımasızlığı ile çevresine zulmeden ve toplumun her alanında rastlanan insanlık düşmanı zavallılara.....
SOYTARI..
Soytarının biri, kalemi almış.
Önüne gelene yazıp, çiziyor.
Biraz da malı var, küstahlık ondan.
Sanki günahına, fermân yazıyor.
Soyu sopu belli, âlem biliyor.
Çapsız yalanına, herkes gülüyor.
Ne gözü görüyor, ne ders alıyor.
Bazen bağırıyor, bazen kızıyor.
Yüzü kızarmıyor, yalandan kinden.
Cahildir ders almaz, mezardakinden.
Düşünmez, utanmaz, insan tekinden.
Kırk yıllık dostluğu, şimdi bozuyor.
Desen ki; şerefin beş para etmez.
Diyor ki, benim ben, servetim bitmez.
Gün olur senin de, ocağın tütmez.
Önce tahrik edip, sonra azıyor.
Hakkını vermiyor emekdârına,
Garantisi mi var yoksa yarına,
Kulağı tıkayıp intizârına,
Kandırdıklarını ipe diziyor.
Bilmez ki malını, eller yiyecek.
Bedeni kıvrılıp, başın eğecek.
Evlâtlar sıkılıp, yeter diyecek.
İbret mezarını, kendi kazıyor.
İftira sebeptir bin âhu zara,
Çıkarır ipliği her gün pazara,
Kârun da sığmıştı küçük mezara,
Berzah âlemine, dudak büzüyor.
Kendine değişik isim takıyor,
Çevresine üstten, mağrur bakıyor,
Bilmez ki her sözü, canlar yakıyor,
Günah denizinde, çıplak yüzüyor.
İnsan ise kuldan, hiç ders almaz mı?
Çaldığı malından, sual olmaz mı?
Müntekimdir Allah, bunu bilmez mi?,
Gitgide azabın, vakti uzuyor.