İnsan, Rabbinin karşısında kendini ana rahmindeki cenin misali vav gibi yere kapanan ve o’nun emirlerine boyun eğerek yaşamaya sözleşmiş bir varlık olması gerekirken; nedense haksızlıklara karşı Elif gibi durması gereken ancak bunu beceremeyip virgül haline gelen bir varlık olmuştur.
Her ne kadar Elif ve Vav olmanın yükü insana çok ağır gelse de, bunun için çabalamanın yolu tevazu ve ihlastan geçer.
Kainatta bir zerre bile olmayan benlik, kendini Yüce Yaratıcının kudret, azim, kebir, ulu vb gibi sıfatlarına yakıştırdığında Allah’ın gazabına hazır olsun. Zira, büyüklük sadece yaratıcıya mahsustur.
MİM
Şikayet ne haddime, derdim nedir, kimim ben?
Atlas kumaş üstünde belki tek dal simim ben.
Elif ya da Vav olmak, Hak dostuna münhasır,
Hayat güzergahında bir zavallı mimim ben.
..
Haksızlık gördüğünde Elif gibi durulan,
Hakkın huzurunda Vav, boynuna kül vurulan,
Adalet mizanında, kim var ise sorulan,
Üç günlük bu alemde, zerreyle birimim ben.
..
Önce insan olmak var şu beşer aleminde,
Sonra haddini bilmek ferasetin deminde,
Benlik denilen iblis kaybolurken zeminde,
Kadir'in kaleminde bir garip kendimim ben...