Varlığı karanlıktan ibaret olanlar neşeli, sevinçle dans ediyorlar etrafı karartan kara ateşin etrafında dönerek. Karamsarlık neşeli, Öfke, Haset, Kin kol kola vermişler Yalanla birlikte, sevinçle gülüşüyorlar. Menfaat oturmuş baş köşeye Egoyla birlikte, Çıkar ön planda her şeyin önünde tebessüm içinde. Sahtekârlık, Vicdansızlıkla sarmaş dolaş olmuş habire tıkınıyorlar coşkuyla. Bayram havası var zulmaniyette!
Karanlık çökmüş herkese ve her şeye!
Tek taraflı yaşam hâkim, yarınlar yok ve sanki Ölüm ölmüş gibi, İnsanlık ayaklar altında, hüzünler ekiliyor sürekli, göz yaşları biçiliyor karanlıkta umursamaz halde. Sevinçler sahte, dostluklar iş görülmeye tâbî ve cimrilik bireysellik diye kabullenilmiş.
Karanlık çökmüş herkese ve her şeye!
Akıl kararmış, Fikir solmuş ezberlerin çiğnemesiyle. Gözler kara, göremez olmuş var ama karanlığın içinde kalanları. Kulaklar kara, duymuyor feryatları yanı başında olsa da. Diller kara ve hançer misali yaralıyor vurdumduymazlık normalleştiğinden beri. Sevginin yerini anlık tatmin almış, doyumsuzluk çılgınlığına dönüşen. Habire tüketmek umursamazca insanlığı ve ömrü. Karanlıkta körlemesine koşmak uçuruma doğru, yaşamak olmuş, ideoloji zehirlenmesi.
Karanlık çökmüş herkese ve her şeye!
Karanlıkla kaplanmış insanlık. Merhamet, saygı, hoşgörü, cömertlik, tevazu, dürüstlük ve adalet kaybolmuş karanlığın içinde. Var ama yok. Kavram içi boşalınca kalmaz olur. Boşalmış içi kalplerin. Çuvalın üstünde ne yazdığı önem kazanmış, çöple dolu olsa da!
Karanlık çökmüş herkese ve her şeye!
Çok küçük de olsa bir umut ışığı söndü sönecek, insanlık ha bitti ha bitecek ve karanlık ışığa galip gelecek maddenin sarhoşluğundan ayılınmazsa. İnsan, uçurumun kıyısında ha düştü ha düşecek, rahmete tutunamazsa.