Üç harf ile yazıp da tek heceyle okurken
Uğruna ölüm bile hoş olurmuş bilirim
İlmek ilmek bir ismi yüreğine dokurken
El alemin dediği boş olurmuş bilirim
Güneş söner ay yanar şavkı vurunca yere
Kapkaranlık gecede boyun eğip kadere
Çekilenler az deyip razı gelip kedere
Kan çanağı gözlerde yaş olurmuş bilirim
Semah döner anılar benliğin alevlenir
Duvara yansır cismin umut birden devlenir
Raks ederken gölgeler merasimle evlenir
Kurulan tüm hayaller düş olurmuş bilirim
Gözlerinin önünden geçip giderken hayat
Yaramaz arsız gönül dinlemezken nasihat
Güne haftaya aya yüklenirken kabahat
Ağustos ortasında kış olurmuş bilirim
Biz diyerek çıkılan kutlu yolda kol kola
Ne mala ne de mülke ne de ipek bir çula
Tamah etmeden haşa ne paraya ne pula
Yıkılmış omuzlar da baş olurmuş bilirim
Dünyadaki nefesim tutunduğum dal derken
Nerde nasıl bilmeden yaşayıp ta giderken
Bir günün bedelini bin ağıtla öderken
Varlığı ekmeğine aş olurmuş bilirim