SAİT FAİK ABASIYANIK

(1906- 11 Mayıs 1954)

Türk hikaye ve roman yazarı. Asıl adı Mehmet Sait olan yazarımız çağdaş hikayeciliğe katkısı nedeniyle edebiyatımızın öncü yazarlarındandır. Öykülerinin kaynağı gerçek yaşamlardır. Döneminde mevcut akımların dışında kalarak, içten, gerçekçi, özgün öyküler yazmıştır. Bu yüzden ”Kökü kendisinde olan” yazar olarak anılır.

Bursa Erkek Lisesi’nden sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde eğitim görmüş, bir dönem azınlık okullarında Türkçe öğretmenliği, ticaret ve gazetecilik yapsa da yaşamını öykü yazarlığı ile kazanmıştır.

Sait Faik, Mark Twain Cemiyeti “Şeref Üye”liğine seçilmiş ve bu ödülü almış ilk Türk yazarıdır.

Çehov tarzı denilen “durum öyküsü” etkisinde kalmış, kendisi de O.Akbal, C.Süreyya, Adalet Ağaoğlu gibi birçok sanatçıyı etkilemiştir. Eserlerini sade bir dille kaleme alan yazarımızın başlıca eserleri;

Romanları:

Medar-ı Maişet Motoru

Havada Bulut

Kayıp Aranıyor.

Yazdığı 15 Öykü daha sonra adıyla kitaplaştırılmıştır. Semaver, Son Kuşlar, Lüzumsuz Adam, en beğenilen, unutulmaz öyküleridir. Cumhuriyet döneminde yazdığı birçok şiiri de vardır.

Roman ve öyküleri sinema ve televizyonlara aktarılmış yazarımız 11 Mayısta hayata gözlerini yummuş, vasiyeti üzerine Burgazada’daki köşkü annesi tarafından müze haline getirilmiştir.