Gülmek çok güzel bir eylem; Güleryüzlü olmak da tabi ki çok pozitif bir nitelik;
Neşenin göstergesi, bazen kalenderlik, bazen öfke, bazen alaycı gibi..
En güzeli de neşeyle gülebilmek tabi ki..
Hepimiz günlük hayatımızdaki olaylar karşısında psikolojik reaksiyonlar gösteriyoruz ya da göstermeyip içimizde yaşıyoruz.
Günlük koşuşturma, iş telaşı, ekonomik koşullar, sorumlu olduğumuz aile bireyleri, sosyal sorumluluklarımız gibi.. Bir dizi telaş içindeyken kendimiz için de birşeyler yapabilmeye de çaba sarfediyoruz.
Sorumluluklar altında eziliyormuş gibi hissetmeden; sorumlulukların, görevlerin ve sorunların zevkle, şevkle ve güleryüzle üstesinden gelince daha az yoruluruz elbette.
Ruhen ve bedenen yorgunluğuzu gidermenin en güzel yoludur gülmek, her şeye rağmen gülebilmek..
Gülmek neden ki çoğu zaman abes bir fiil gibi nitelendirilir ki..
Örneğin.. Neşe içinde sohbetler edilirken dolu dolu gülüyorken hemen illa da olumsuz bir anlam yüklenir ki..
“Aman çok güldük herhalde üzüleceğimize işaret” diyerek..
Veya...
“Aman sinirlerimi bozuldu bir güldük.. bir güldük..”
Gibi gibi negatif anlam yükleme gereği duyarlar ki..
“İçimizden geldi güldük..”
“Çok neşeliydik güldük..”
“Eğlendik, güldük..” demek varken.!
Gülmek en güzel, en doğal, en relaks bir eylem.
Bir de gülmek utanılacak bir olaymış gibi..
“Sus gülme ayıp !..”
Diye de bir söz var..
Neden ayıp olsun gülmek ?..
Ağlamak kadar insani ve içinde duygu barındıran bir fiildir gülmek..
Tabi ki... Yerinde, o an ki içinde bulunduğumuz ortama göre gülmek..
Bir cenaze evinde kahkaha atmak abes olur da...
Aksilik budur ya öyle bir anda bile kimilerini gülme krizi tutabilir... Bu da sinirimiz bozuldu güldük, üzüntüden güldük denebilecek istem dışı o an gelişen birşey değil midir ?..
Arkadaşlarınızla oturup sohbetler edersiniz, laflafı açar.. Saat ilerler gecenin bir yarısında bir gülme krizi tutar... Hep bir ağızdan katıla katıla gülebiliriz... Frenlemek imkansızdır o an..
Önemli olan gülmekse bunun sabahı, öğlen, akşamı olur mu ?..
Duygusal ortamlarda olmadığı sürece hep de yerindedir gülmek.
Neden ağlamak, gülmek kadar yadırganmaz..
Dedik ya.. Her ikisi de içten gelen, bazen durdurmak da güç olan duygusal rahatlık yolu değil midir ?..
Bence en önemlisi gülebilmek, gülmek.
Yerinde ve dolu dolu gülebilmek..
Gülmek de ağlamak gibi en sağlıklı deşarj yolu değil midir ?..
O halde gülelim ki hayat telaşlarının verdiği yorgunluğu hafifletelim..
Müzik nasıl ki ruhun gıdasıysa.. Gülmek de ruhun en güzel sedasıdır.
Allah hiçbirimizin ruh ve beden sağlığını, sevdiklerini, değer verdiklerini elimizden almasın..
Dert verip derman aratmasın, dermansız dertler vermesin ki hep gülelim.
Sağlıkla gülelim..
Yüzlerimizden gülücükler eksilmesin.
Güleryüzle kalın, sevgiler..