Pandemi ortamında birilerine yasak olan başka birilerine serbest gibi davranılıyor, Ulaşım araçlarına yasak geliyor ama halkın ulaşım sorununa ek çözümler üretilemiyor, ciddi ciddi insanlar ölüyor ama söylenenler başka Dünyayı tarif ediyor sanki, virüs hep başkalarından bulaşıyor anlayışı hakim, her zaman olduğu gibi en sonunda kabak halkın başına patlıyor, görüyoruz, izliyoruz ve hemen unutuyoruz.

Ormanlarımız bir otellik ya da bir sosyal tesislik yanıyor, görüyoruz acıyoruz ve hemen unutuyoruz.

Çocuklara kapalı kapılar ardında düzenli ve sürekli iğrenç eylemler gerçekleştiriliyor, görüyoruz, kızıyoruz ve hemen unutuyoruz.

Kadınları sokak ortalarında, işyerlerinde, evlerde son sürat katlediyorlar, görüyoruz, nefret kusuyoruz ve hemen unutuyoruz.

Çocuk tecavüzcüsü ya da katline sebep olanı, muhatabını öldüresiye darp edeni, onlarca suçtan sabıkalı birinin hırsızlığını, kapkaçını izliyoruz, yakalanıyor, içimiz rahat etmeden salıveriliyor, sosyal medya zoruyla başka kararlar çıkıyor, tutuklanıyor, görüyoruz, köpürüyoruz ve hemen unutuyoruz.

Belediyelerde ya da üniversitelerdeki makam sahibi kuruma kendi aile efradını haksız bir şekilde yerleştiriyor, adama göre kadro açıyor, milyarlık makam araçlarını yeniliyor, çok sıfırlı rakamlara makam arabası kiralıyor, hepimizin ortak malı olan kurumu babasının çiftliği gibi kullanıyor, görüyoruz, beddua ediyoruz ve hemen unutuyoruz.

Çocuklarımızın geleceğine bile olumsuz etki edecek, ipotek altına alacak bazı uygulamaları görüyoruz, müdahale edemiyoruz ve hemen unutuyoruz.

Türkiye’nin birçok alanındaki ihaleleri bazen ele teslim, bazen mektupsuz alan ön plan müteahhitlerin çok sıfırlı vergilerini affedip, emekli amcanın elektrik parası için evine haciz gönderen sistemi görüyoruz, biliyoruz ve hemen unutuyoruz.

Maske takmayana 900 küsur ceza yazılıyor ama binlerce kişiyi bir alana toplayıp, halay çektirene kimse kusur bulmuyor, görüyoruz, kabul edemiyoruz ama hemen unutuyoruz.

TV ekranlarında kiminin hakaret hürriyeti bir diğerinden çok daha fazlaymış gibi durumu görüyoruz, sorguluyoruz ama hemen unutuyoruz.

Siyaset dili alabildiğince kirlenmiş, insanlar milyonların önünde birbirlerinin özel hayatı dahil her türlü değerine ağza alınmayacak seviyede laflar tüketiyor ve hiçbir şey olmamış gibi insanların yüzüne bakıyorlar, görüyoruz, utanıyoruz ama hemen unutuyoruz.

Buna benzer yüzlerce madde sayabiliriz, hayatımızın her anı bu gibi durumlarla bezelidir. Bu da toplumu umutsuz, kaygılı, sinirli, sorunlu ve gergin yapmaya yetiyor.

Çok kibar bir toplumuz, hiç suçumuz yok ve biz sütten çıkmış gibiyiz, o nedenledir ki hiçbir şeyi üzerimize almıyoruz. Halbuki yaşanan bütün olumsuzluklardan hepimiz az ya da çok sorumluyuz.

Yani kendi kendimize, sessizce ve usulca deliriyoruz.

Allah sonumuzu hayretsin.

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.