akşamlar
o meçhul kıyılara yanaşır
bilir misin uçurumları
yüreği yarınsızlıklarla çatışır
gözlerini kapatırsın korkulara
o korkular
korkulukları
duvarları aştıkça
dinmedikçe dalgaları
iki büklüme döner o heybetin
yetmeyişin
yetişemeyişin
oysa dal kırılır yen kalır
çocuk büyür iz kalır
zaman geçer giz kalır
akşamlardan geceye kimsesizler kalır.
bir gök yırtılışı kadar öfkemiz
gel de yeryüzüne düşme
gittikçe kirlenen insan duygularında sevme
soğuk bir namlunun dilinde
ifadelere tutanaklara girme
kayıtsız kal şu yokluk halime
zenginleştirilmiş ölülerin içinde
gel de fakir ölme
elimi sıkıca tut sevdiceğim!